#5 Jeszcze jedno gnocco, per favore, czyli o małżeńskich sporach o kluchy

Gnocchi. Nie, nie czytamy tego [GNOCZI]. I niech jeszcze raz usłyszę od kogoś „gnoczi”, to słowo daję, ukatrupię! Znajdę i uduszę! Powyrywam języki! Moja po części włoska dusza - w końcu spędziłam tam kawałek czasu - wije się z bólu, słysząc te i podobne temu farmazony. A przy okazji wyraz [lambordżini] pomińmy milczeniem. Moje palce nie chcą nawet tego wystukać na klawiaturze. Protestują, plącząc się po drodze jeden o drugi i dopiero po kilku próbach literki układają się w to ohydne słowo.

Wracając ad rem, do naszych gnocchi [niokki], bo - powtarzam: czym są [gnoczi] - nie mam zielonego pojęcia… O czym to chciałam napisać? Aha, że gnocchi [niokki] mojego męża są najpyszniejsze na świecie! I niech wam będzie wstyd, drodzy Włosi, że podczas mojego rocznego pobytu u was nikt nie uraczył mnie tak niesamowitą mieszanką najulubieńszych przeze mnie składników, komponujących w tak niebiańsko rozpływającą się w ustach konsystencję… Ta mieszanka delikatnej ricotty, wyrazistej gorgonzoli, chrupiących orzechów i słodkiej gruszki to istny majstersztyk. Walki o ostatnią kluchę z talerza gwarantowane!

Na gnocchi potrzebujecie:

- 250 g ricotty

- 1 jajko

- 1/2 szklanki parmezanu (potartego)

- 160 g mąki

- sól i pieprz

… a na sos:

- główkę czosnku

- dużą gruszkę

- łyżkę masła

- crème fraîche, ok. 3 łyżki (spokojnie, zrobicie to sami ze śmietany kremówki i maślanki. Dobra będzie też zwykła śmietana lub nawet jogurt naturalny)

- gorgonzolę (w ilości „na oko”)

- pietruszkę (w ilości j.w.)

- kilka orzechów włoskich

Jak on to zrobił?

1. Ricottę, jajko, parmezan, przesianą mąkę i szczyptę soli wymieszał razem i gniótł tak długo, aż z papki zrobiło się ciasto, które nie kleiło się do rąk;

2. Wyrobioną masę wyłożył na wcześniej posypaną mąką stolnicę i podzielił na 4 części;

3. Z każdej części uformował wałek o mniej więcej 1-2 cm grubości i nożem pokroił na mniejsze części (jak kopytka). Problem przyklejającego się noża rozwiązał, posypując go odrobiną mąki;

4. Każdy kawałek trochę spłaszczył widelcem, żeby nadać mu finezyjny kształt.

No dobra, mamy kluchy, a co z sosem?

5. Kroicie czosnek, obieracie i kroicie gruszkę w kostkę, a pietruszkę siekacie; na dużej patelni topicie masło i dodajecie czosnek (uważacie, żeby go nie przypalić). Do zrumienionego czosnku wrzucacie gruszkę i dusicie ok. 3-4 minuty, aż zmięknie; dodajecie crème fraîche i gorgonzolę. Podgrzewacie do momentu, aż ser się roztopi;

6. Wracacie do gnocchi: wrzucacie je do gotującej się wody i gotujecie przez ok. 2 min- będą gotowe, kiedy wypłyną na powierzchnię;

7. Ugotowane gnocchi dodajecie do sosu, a gdyby ten wydawał się Wam za gęsty, dodajecie troszkę wody, w której gotowały się „kluski”;

8. Doprawiacie i podajecie z posiekaną pietruszką.

Et voilà! 👌 Włosi! patrzcie i uczcie się! 😁

Ps. U nas pietruszki brak. W sklepie nie było 😁